Είμασταν παιδιά και ρωτάγαμε τις μανάδες μας, τι φαγητό έχουμε σήμερα; Με σταθερή και αποφασιστική φωνή μας απαντούσαν…..φακές!! Σας πληροφορώ ότι αυτή τη δισύλλαβη λέξη την ακούγαμε τουλάχιστον μία φορά την εβδομάδα. Σε κάποια παιδιά άρεσε και σε κάποια όχι. Αυτό που παρατήρησα εγώ, είναι, ότι όσο μεγάλωνα μου άρεσε περισσότερο η γεύση της.
Οι συνδυασμοί για να την συνοδεύσουμε πολλοί. Θυμάμαι λεπτές φέτες από κρεμμύδι να αντικαθιστούν το κουτάλι αφήνοντας την έντονη γεύση του στον ουρανίσκο. Άλλες φορές μία ρέγγα στο κέντρο του τραπεζιού συνόδευε τις φακές και κάποιες άλλες μία κονσέρβα σαρδέλα με την καυτερή πιπερίτσα που αν την έτρωγες ”έβγαζες καπνούς”. Θυμάμαι κάποιες φορές να έχουμε λουκάνικο τηγανιτό στο τραπέζι μας ως κίνητρο για να φάμε όλες τις φακές.
Με τα χρόνια, οι φακές πλέον μου είναι πολύ αγαπητές αρκεί βέβαια να μαγειρευτούν σωστά ώστε να χυλώσουν.
Πως όμως επιτυγχάνουμε το χύλωμα στις φακές;
Μετά από πολλά μαγειρέματα και αρκετές μικρό αστοχίες νομίζω πλέον πως έχω βρει τη σωστή διαδικασία μαγειρέματος. Έτσι λοιπόν ξεκινάω πλένοντας καλά τις φακές με κρύο νερό. Στη συνέχεια τις βάζω στην κατσαρόλα με μπόλικο νερό και τις αφήνω να πάρουν μία βράση. Τις σουρώνω και τις ξαναβάζω στην κατσαρόλα με κρύο νερό. Προσοχή στο σούρωμα! Έχω παρατηρήσει ότι, αν τις ξεπλύνω καθώς τις σουρώνω, δεν χυλώνουν. Αφότου τις βάλω πάνω στην εστία και προσθέσω νερό, βάζω και τα υπόλοιπα υλικά εκτός από τον ντοματοχυμό.
Παρόλο που μπορεί να ακούσετε ή να διαβάσετε ότι το ελαιόλαδο μπαίνει πάντα στο τέλος, εγώ το βάζω από την αρχή. Έχω παρατηρήσει ότι παίζει καταλυτικό ρόλο στο τελικό χύλωμα. Δέκα λεπτά προτού τις αφαιρέσουμε από τη φωτιά, βάζουμε τον ντοματοχυμό. Μόλις ρίξουμε τον ντοματοχυμό θα πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί καθώς υπάρχουν πολλές πιθανότητες να κολλήσουν. Ανακατεύουμε ανά διαστήματα μέχρι να δούμε τις φακές να χυλώνουν. Καθ’ όλη τη διάρκεια του μαγειρέματος ή ένταση της φωτιάς θα πρέπει να είναι χαμηλή.
Comments are closed.