Arancini (αραντσίνι)

Arancini, η απόλυτη τηγανιτή ρυζοκροκέτα με γέμιση, ορόσημο της σισιλιάνικης κουζίνας και του διάσημου street food της.

Μία σικελική σπεσιαλιτέ η οποία έχει χωρίσει ολόκληρη την Σικελία στη μέση. Στο δυτικό μέρος έχει στρογγυλό σχήμα και την ονομάζουν arancina. Στην ανατολική πλευρά του νησιού το σχήμα της είναι στρογγυλό ή μυτερό. Ο λόγος έμπνευσης του σχήματος είναι το ηφαίστειο της Αίτνας που δεσπόζει επιβλητικά στην περιοχή. Η ονομασία της ρυζοκροκέτας εκεί λέγεται arancino.

Στις δύο πλευρές της Σικελίας έχουμε δύο μεγάλες πόλεις με μεγάλη αντιπαλότητα, το Παλέρμο και την Κατάνια. Αν ποτέ ταξιδέψετε εκεί, καλό είναι να προφέρετε σωστά την κατάληξη της ρυζοκροκέτας ώστε με αυτόν τον τρόπο να αποφύγετε οποιαδήποτε παρεξήγηση.

Παλέρμο – arancina

Κατάνια – arancino

Η ιστορία της Αραντσίνι

Αυτή η νόστιμη ρυζοκροκέτα της Σικελίας οφείλει το όνομά της στον στρογγυλό και χρυσαφένιο καρπό της πορτοκαλιάς. Στην πραγματικότητα στα Σικελικά οι λέξεις που δηλώνουν ονόματα χρωμάτων σχηματίζονται από μια ονομαστική βάση συν το επίθημα – inu. Επομένως arancinu, «του πορτοκαλί χρώματος».

Η προέλευση αυτού του πιάτου θα αναχθεί στην εποχή της αραβικής κυριαρχίας στη Σικελία, η οποία διήρκεσε από τον 9ο έως τον 11ο αιώνα. Οι Άραβες συνήθιζαν να τρώνε ρύζι το οποίο το άπλωναν στην παλάμη τους και το καρύκευαν με αρνίσιο κρέας πριν το φάνε. Το στρογγυλεμένο σχήμα προσομοίωνε τα πορτοκάλια τα οποία ήταν άφθονα στο νησί.

Αυτή βέβαια είναι η μία πλευρά της ιστορίας καθώς το πρώτο Σικελικό – Ιταλικό λεξικό του Giuseppe Biundi (1857), κατέγραψε τη μορφή arancinu ως ένα γλυκό πιάτο με ρύζι φτιαγμένο σε σχήμα πορτοκαλιού αλλά γλυκό, όχι αλμυρό.

Στο Traina’s New Sicilian-Italian Vocabulary (1868), το arancinu αναφέρεται ως ένα είδος απαλών κεφτέδων που γίνεται είτε με ρύζι είτε με πατάτες και που υποδηλώνει σίγουρα αλμυρό παρασκεύασμα.

Θα μπορούσε κανείς να σκεφτεί πως είναι ένα πιάτο που γεννήθηκε στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα ως κέικ ρυζιού, το οποίο όμως μεταμορφώθηκε σχεδόν αμέσως σε μια αλμυρή σπεσιαλιτέ.

Στη Σικελία αγαπάνε την arancini

Την ημέρα της Αγίας Λουκίας (Santa Lucia) στις 13 Δεκεμβρίου, όλο το νησί γιορτάζει τρώγοντας panelle, cuccìa και arancine. Ένας διάσημος σεφ της Σικελίας προσπαθώντας να ενώσει το νησί δημιούργησε το arancinie. Το πιάτο περιλάμβανε δύο μυτερά arancini παρασκευασμένα από σαρδέλες και μάραθο και δύο στρογγυλά arancini παρασκευασμένα alla norma, με τηγανιτές μελιτζάνες, ρικότα και βασιλικό. Αυτή ήταν μία μέση λύση ώστε να συνυπάρξουν οι δύο πόλεις σε ένα σύμβολο της Σικελίας.

Τη περιέχει μία arancini

Οι γεμίσεις που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε για να φτιάξουμε μία arancini είναι πολλές. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η γέμιση με ραγού και αρακά. Άλλες γεμίσεις περιλαμβάνουν σαρδέλες, αλλαντικά, μελιτζάνες, κ.α.

Καθώς ολοκληρώνω αυτό το άρθρο, αντιλαμβάνομαι πως θα σας έχουν μπερδέψει οι τόσες διαφορετικές καταλήξεις. Ένα όμως είναι το σίγουρο, αν δοκιμάσετε αυτή την γευστικότατη ρυζοκροκέτα, σίγουρα δεν θα σας απασχολήσει καθόλου η κατάληξή της.