Η σάλτσα Worcestershire (Worcestershire sauce) την οποία μπορεί να τη δούμε με την ονομασία σάλτσα Worcester (Worcester sauce) ή ακόμα και ως salsa inglesa (Αγγλική σάλτσα) στην Ισπανική διάλεκτο.
Είναι ένα υγρό καρύκευμα, το οποίο έχει υποστεί ζύμωση ενός μείγματος, καταγωγής από το Worcester της Βρετανίας και διαδόθηκε από την Lea & Perrins.
Τα συστατικά είναι : ξύδι βύνης (από κριθάρι), αλκοολούχο ξύδι, μελάσα, νερό, ζάχαρη, αλάτι, αντσούγια, εκχύλισμα ταμάρινδου, γαρύφαλλο, κρεμμύδι και σκόρδο, εκχύλισμα πιπεριάς τσίλι, φυσικές αρωματικές ύλες (πιστεύεται ότι περιλαμβάνουν σάλτσα σόγιας, λεμόνι, τουρσί, πιπέρια).
Τη σάλτσα Worcestershire την χρησιμοποιούμε σε πολλές παρασκευές όπως, για ενισχυτικό σε σάλτσες κρέατος, σε dressings, σε μαρινάδες κ.α.
Η σάλτσα Worcestershire, χρησιμοποιείται επίσης, για να δώσει γεύση στο κοκτέιλ Bloody Mary.
Το 1837, η μάρκα «Lea & Perrins» εμπορευματοποιήθηκε και συνέχισε να είναι η ηγέτιδα παγκόσμια μάρκα, της σάλτσας Worcestershire. Η καταγωγή της συνταγής «Lea & Perrins» είναι ασαφής.
Η συσκευασία, αρχικά δήλωνε ότι η σάλτσα προερχόταν «από τη συνταγή ενός ευγενούς, στην κομητεία». Η εταιρεία έχει επίσης ισχυριστεί, ότι «ο Λόρδος Marcus Sandys, πρώην Διοικητής της Βεγγάλης», τη συνάντησε, ενώ βρισκόταν στην Ινδία.
Μια εκδοχή της ιστορίας, δόθηκε στη δημοσιότητα από τον Thomas Smith κατά το 1885:
Παραθέτουμε την παρακάτω ιστορία της γνωστής σάλτσας Worcester, όπως αναφέρεται στην «World».
Η ετικέτα δείχνει ότι ετοιμάστηκε «από τη συνταγή ενός ευγενούς στην κομητεία.» Ο ευγενής μπορεί να είναι ο Λόρδος Sandys.
Πριν από πολλά χρόνια, η κυρία Grey, συγγραφέας του βιβλίου «The Gambler’s Wife» και άλλων μυθιστορημάτων, ήταν σε μια επίσκεψη στο Ombersley Court.
Όταν η Λαίδη Sandys, παρατήρησε ότι μπορούσε να βρει μια πολλή καλή σκόνη κάρυ (curry powder), που εκμαίευσε από την κυρία Grey. Την είχε στο γραφείο της ήταν μια εξαιρετική συνταγή.
Ο θείος της, Sir Charles, Πρόεδρος του Ανωτάτου Δικαστηρίου της Ινδίας, την είχε φέρει από εκεί και της την έδωσε.
Η Λαίδη Sandys, είπε ότι υπήρχαν κάποιοι έξυπνοι χημικοί στο Worcester, που ίσως θα μπορούσαν να είναι σε θέση να κάνουν τη σκόνη.
Οι κ.κ. Lea και Perrins, εξέτασαν τη συνταγή, αμφέβαλαν εάν θα μπορούσαν να προμηθευτούν όλα τα υλικά, αλλά είπαν ότι θα κάνουν το καλύτερο δυνατό και σε εύθετο χρόνο διαβίβασαν το πακέτο με τη σκόνη.
Στη συνέχεια, μια ευτυχισμένη σκέψη έπληξε κάποιον στην επιχείρηση, ότι δηλαδή, η σκόνη θα μπορούσε σε διάλυμα, να γίνει μια καλή σάλτσα.
Έτσι λοιπόν και έγινε και τώρα τα κέρδη, ανέρχονται σε χιλιάδες λίρες το χρόνο.
Όταν η συνταγή αναμείχθηκε για πρώτη φορά στο φαρμακείο του John Wheeley Lea και William Henry Perrins, το προκύπτον προϊόν, ήταν τόσο ισχυρό, που θεωρήθηκε μη βρώσιμο και το βαρέλι εγκαταλείφθηκε στο υπόγειο.
Λίγα χρόνια αργότερα, αναζητώντας να δημιουργήσουν χώρο στην αποθήκη, οι φαρμακοποιοί, αποφάσισαν να την ξανά δοκιμάσουν και ανακάλυψαν ότι η σάλτσα είχε υποστεί ζύμωση, είχε ωριμάσει και ήταν εύγευστη.
Το 1838 οι πρώτες φιάλες σάλτσας “Lea & Perrins Worcestershire sauce” κυκλοφόρησαν στο ευρύ κοινό.
Στις 16 Οκτωβρίου 1897, οι Lea & Perrins μετ’ εγκατέστησαν την κατασκευή της σάλτσας. Έτσι λοιπόν, από το φαρμακείο τους, την πήγαν σε ένα εργοστάσιο στην πόλη του Worcester, όπου και εξακολουθεί να παράγεται.
Το εργοστάσιο παράγει φιάλες με έτοιμο-μείγμα για την εγχώρια διανομή και ένα πυκνό διάλυμα για εμφιάλωση προς το εξωτερικό.
Το 1930, η λειτουργία των Lea & Perrins, αγοράστηκε από την HP Foods, η οποία με τη σειρά της εξαγοράστηκε από την Εταιρεία Imperial Tobacco το 1967. Η HP εξαγοράστηκε από την Danone το 1988 και κατόπιν από τη Heinz το 2005.
Τα σχόλια έχουν απενεργοποιηθεί