Η σούπα Ποτ ω φε (Pot au feu) και η σούπα petit marmit στο σημερινό λεξιλόγιο είναι το ίδιο πράγμα. Ουσιατικά πρόκειται για τον πρόγονο της σημερινής κρεατόσουπας.
Μέχρι τον 19ο αιώνα, ο όρος pot-au-feu αναφερόταν σε μια οικογενειακή σούπα. Σε αυτήν, η κάθε οικογένεια πρόσθετε διαφορετικά συστατικά κάθε μέρα πάντα όμως με βόειο κρέας και κοτόπουλο (που προστέθηκε τις Κυριακές). Οι τοπικές παραλλαγές ήταν ατελείωτες, ανάλογα με τη διαθεσιμότητα υλικών, την εποχή και φυσικά, ανάλογα με τον μάγειρα.
Το 1829, το γαλλικό ετυμολογικό λεξικό όρισε το pot-pourri ως «το όνομα που έδωσαν οι πατέρες μας στο pot-au-feu».
Το δέκατο ένατο αιώνα, η συνταγή άρχισε να παίρνει τα σύγχρονα συστατικά της με το βόειο κρέας, τα ριζώδη λαχανικά και το μοσχαρίσιο κόκαλο. Ακόμα και τότε περιλάμβανε κοτόπουλο, το οποίο πλέον, έχει αφαιρεθεί πλήρως από τη βασική συνταγή.
Ο Escoffier, ο οποίος κωδικοποίησε τη γαλλική κουζίνα στα τέλη του δέκατου ένατου αιώνα και στις αρχές του εικοστού αιώνα, πρόσθεσε τη συνταγή στο Le Guide Culinaire το 1902. Οι τοπικές παραλλαγές άρχισαν να εξαφανίζονται και η συνταγή έχει πλέον απλοποιηθεί από τους περισσότερους μάγειρες και πλέον περιέχουν μόνο βόειο κρέας.
Ο Escoffier επέμεινε στη σημασία του κοτόπουλου. Σήμερα όμως, σπάνια βρίσκει κανείς ένα pot-au-feu με πρόβειο κρέας, μοσχάρι, χοιρινό, κοτόπουλο, πάπια ή γαλοπούλα. Το άλλο όνομα δε, το petite marmit, έχει σχεδόν εξαφανιστεί τελείως.
Στην σημερινή της μορφή, ως κρεατόσουπα πλέον, τη βρίσκουμε σε πολλές διαφορετικές version. Με ζυμαρικό, με ρύζι ή χρησιμοποιώντας άλλο μέρος tου ζώου όπως την ουρά (βλ. σούπα oxtail).
Η συνταγή του ποτ ω φε (Pot au feu) είναι αρκετά απλή αλλά θέλει υπομονή και μεράκι. Θα σας αποζημιώσει όμως με τον καλύτερο τρόπο, ειδικά τις κρύες νύχτες του χειμώνα ή τις Κυριακές, στα οικογενειακά σας τραπέζια.
Τη συνταγή θα την βρείτε εδώ και καλή επιτυχία.
Τα σχόλια έχουν απενεργοποιηθεί