Όταν ακούμε τη λέξη parilla ένα πράγμα έρχεται στο μυαλό μας και αυτό είναι το πάθος μας για μπάρμπεκιου. Η ιστορία του parilla χρονολογείται κάπου μεταξύ του 18ο και 19ο αιώνα.
Όλα ξεκίνησαν από τους gauchos οι οποίοι ήταν διάσημοι καβαλάρηδες κυρίως στην Αργεντινή αλλά και στην Ουρουγουάη, στην Παραγουάη και σε κάποια μέρη της Βραζιλίας.
Μέσα από την κουλτούρα των gauchos προέκυψε ένα νέο είδος μαγειρέματος. Εκείνη την εποχή οι gauchos, λόγω της μεταναστευτικής τους φύσης, δεν είχαν μεγάλες κατσαρόλες ούτε μεγάλα αποθέματα νερού και το κρέας που χρησιμοποιούσαν ήταν μεγάλα κομμάτια βόειου σφάγιου. Ο μόνος τρόπος για να τα μαγειρέψουν ήταν να τα φέρουν σε άμεση επίδραση με τη φωτιά και στη συνέχεια να τα σιγοψήσουν ώστε να γίνουν μαλακά. Το μόνο που χρειάζονταν ήταν άφθονα ξύλα και ανοιχτούς χώρους για το άναμμα της φωτιάς.
Τα διέθεταν και τα δύο και έτσι γεννήθηκε το parilla.
Ένα άλλο χαρακτηριστικό της αργεντίνικης μπάρμπεκιου κουζίνας είναι ότι δεν διαθέτει πολλά μπαχαρικά και καρυκεύματα. Αυτό οφείλεται και πάλι στη μεταναστευτική φύση του τρόπου ζωής των gauchos. Το αλάτι, ωστόσο, είναι εξαιρετικά σημαντικό. Το “Sal parrillera”, ή το αλάτι στη σχάρα, είναι ένα χοντρόκοκκο αλάτι που είναι απαραίτητο συστατικό για το μπάρμπεκιου. Πασπαλίζεται στο κρέας αμέσως πριν ή μετά το ψήσιμο στη σχάρα.
Στην κουζίνα της Αργεντινής η λέξη parilla έχει δύο έννοιες. Η πρώτη είναι η σχάρα, η οποία είναι μια μεταλλική κατασκευή και τοποθετείται πάνω από μία εστία που είναι γεμάτη κάρβουνα.

Η δεύτερη έννοια αναφέρεται σε μία μπριζόλα η οποία είναι ψημένη στη σχάρα.
Οι μοντέρνες μπριζόλες parrilla στην Αργεντινή είναι παχιές, καρυκευμένες με αλάτι και σερβίρονται με σάλτσα chimichurri.
Τα πιο δημοφιλή κομμάτια βόειου κρέατος περιλαμβάνουν το ribeye ή το tenderloin, το οποίο μερικές φορές τεμαχίζεται στο τραπέζι από τον σερβιτόρο. Τα μεγέθη μερίδων είναι γενναιόδωρα και ενθαρρύνεται η κοινή χρήση.

Το κλειδί του αργεντίνικου στιλ, σε αντίθεση με το συνηθισμένο ψήσιμο στα κάρβουνα, είναι να ψηθεί σε χαμηλή θερμοκρασία για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Η ίδια προσέγγιση χρησιμοποιείται και στο παραδοσιακό μπάρμπεκιου της Βόρειας Αμερικής. Η κύρια διαφορά είναι τα τεμάχια κρέατος που χρησιμοποιούνται (είδος και μέγεθος) και τα καρυκεύματα που προσθέτονται.
Comments are closed.