Η λευκή τρούφα, επίσης γνωστή ως Tuber magnatum είναι ένας πολύτιμος μύκητας που βρίσκεται στη βόρεια Ιταλία και σε μέρη της νότιας Ευρώπης. Θεωρείται ένα από τα πιο σπάνια και ακριβότερα γαστρονομικά συστατικά στον κόσμο.
Οι λευκές τρούφες έχουν ακανόνιστο σχήμα με το μέγεθός τους να κυμαίνεται στο σχήμα ενός καρυδιού έως μιας μικρής πατάτας. Έχουν λείο και απαλό δέρμα με το χρώμα τους να είναι από ώχρα έως ανοιχτό καφέ. Το εσωτερικό τους είναι λευκό ή ανοιχτό κίτρινο με φλέβες καφέ.
Το πιο ξεχωριστό χαρακτηριστικό της λευκής τρούφας είναι το ισχυρό άρωμά της, που συχνά περιγράφεται ως γήινο. Δοκιμάζοντάς την, το γευστικό αποτέλεσμα που έρχεται στον ουρανίσκο μας είναι το έντονο άρωμα σκόρδου, με μία υπέροχη επίγευση παλαιωμένου τυριού και νότες μελιού και βούτυρου. Αυτό το έντονο άρωμα αποδίδεται στην παρουσία πτητικών αρωματικών ενώσεων όπως το διμεθυλοσουλφίδιο και η ανδροστενόλη.
Σε αντίθεση με το άρωμά της, η γεύση της λευκής τρούφας είναι σχετικά ήπια και λεπτή, συχνά περιγράφεται ως γλυκιά, ξυλώδης και ελαφρώς μανιταρώδης. Ωστόσο, το έντονο άρωμα επηρεάζει την αντιληπτή γεύση, δημιουργώντας μια πολύπλοκη και γευστική εμπειρία.
Η λευκή τρούφα είναι μια εποχιακή λιχουδιά, συνήθως διαθέσιμη από τα τέλη Σεπτεμβρίου έως τον Δεκέμβριο. Αυτή η σύντομη σεζόν και η δυσκολία εύρεσης συμβάλλουν στην υψηλή τιμή της.
Η λευκή τρούφα μπορεί να φτάσει σε τιμή έως και 700€ τα 100 γραμμάρια.
Οι λευκές τρούφες αναπτύσσονται υπόγεια σε συμβίωση με τις ρίζες ορισμένων δέντρων, όπως η βελανιδιά, η φουντουκιά και η οξιά. Βρίσκονται κυρίως στις λοφώδεις περιοχές της βόρειας Ιταλίας, ιδιαίτερα στο Πιεμόντε και την Άλμπα, όπου θεωρούνται τοπικός θησαυρός.
Το άρωμά τους είναι τόσο έντονο που μπορεί να εντοπιστεί από εκπαιδευμένους σκύλους αρκετά μακριά από το σημείο που βρίσκονται.
Πως χρησιμοποιούνται οι λευκές τρούφες;
Οι λευκές τρούφες κόβονται σε λεπτές φέτες με το ειδικό εργαλείο και τοποθετούνται πάνω από απλά πιάτα για να δώσουν το άρωμα και τη γεύση τους. Σερβίρονται αυστηρά ωμές πάνω από απλά πιάτα που έχουν βάση το γάλα, το βούτυρο και το αυγό. Αν μαγειρευτούν χάνουν το άρωμά τους. Παραδοσιακά απολαμβάνονται σε πιάτα ζυμαρικών ή ριζότο, αλλά μπορούν επίσης να χρησιμοποιηθούν και σε καρπάτσιο. Λόγω της υψηλής τιμής τους, συνήθως χρησιμοποιούνται με φειδώ για μια επιπλέον πινελιά πολυτέλειας.
Comments are closed.