Αυγοτάραχο ή Bottarga (Ιταλικά), Poutargue (Γαλλικά), Botarga (Ισπανικά), Batarekh (Αραβικά), Karasumi (Ιαπωνικά) είναι μία λιχουδιά από φυσικά αποξηραμένο και μορφοποιημένο αυγό κεφάλου ή τόνου.
Στην Ελλάδα, το αυγοτάραχο παράγεται από αυγά κεφάλου, τα οποία ψαρεύονται στις ελληνικές λίμνες.
Ολόκληρες οι ωοθήκες βγαίνουν από το ψάρι, ξεπλένονται με νερό, αλατίζονται με φυσικό αλάτι, στεγνώνουν κάτω από τον ήλιο και συσκευάζονται σε λιωμένο κερί.
Πρόκειται για ένα ιδιαίτερο προϊόν των λιμνοθαλασσών Μεσολογγίου-Αιτωλικού. Το αβγοτάραχο της λιμνοθάλασσας Μεσολογγίου – Αιτωλικού είναι το μοναδικό που έχει από χρόνια αναγνωριστεί ως προϊόν Προστατευόμενης Ονομασίας Προέλευσης.
Το αβγοτάραχο είναι στην ουσία τα αβγά του θηλυκού κέφαλου, της “μπάφας” όπως την αποκαλούν στην περιοχή, τα οποία οι ντόπιοι επεξεργάζονται με αλάτι και στη συνέχεια τα εμβαπτίζουν μέσα σε κερί, για να διατηρηθούν αναλλοίωτα.
Το αυγοτάραχο θεωρείται από πολλούς ως το χαβιάρι της Ελλάδας και είναι ιδιαίτερα αγαπητό στους Έλληνες αλλά και σε άλλους λαούς, κυρίως της Ευρώπης, της Αμερικής και της Ασίας.
Παρόλο που η τακτική της συντήρησης του αυγοτάραχου από τόνο ή από κέφαλο, κάποιες φορές θεωρείται επίτευγμα των Βυζαντινών, στη πραγματικότητα πηγαίνει πίσω στους Αρχαίους Έλληνες, τους Αιγυπτίους, ακόμη και σε κάποια παράλια της Ασίας.
«Το αυγοτάραχο αποτελούσε γαστρονομική λιχουδιά από τα χρόνια των Φαραώ»
Είναι ένα προϊόν με ιδιαίτερα υψηλή διατροφική αξία το οποίο διαθέτει φανατικούς λάτρεις ανά τον κόσμο.
Η λιμνοθάλασσα Μεσολογγίου (ένα σύνολο από μικρότερες λιμνοθάλασσες) δέχεται νερό και ψάρια μέσα από στενές διόδους, από τη θάλασσα του Πατραϊκού και του Ιονίου πελάγους.
Τα ψάρια εισέρχονται εκεί την άνοιξη, αναζητώντας τροφή, γιατί το νερό της λιμνοθάλασσας θερμαίνεται νωρίτερα και ευνοεί την ανάπτυξη του πλαγκτόν.
Η ιχθυοπανίδα της λιμνοθάλασσας είναι ιδιαίτερα πλούσια: τσιπούρες, λαβράκια, πολλά είδη κέφαλου, γλώσσες αλλά και χέλια, είναι βασικά είδη.
Από τέλος Φλεβάρη μέχρι Μάιο μπαινοβγαίνουν ελεύθερα ενώ από Μάιο κλείνουν οι “πόρτες” από πλέγμα στα διβάρια και παγιδεύονται, για ν’ αρχίσει αργότερα η αλιεία τους.
Η “μπασιά” και η “ρήχη”, η πλημμυρίδα και η άμπωτη των νερών, κανονίζουν την ώρα που θα παγιδευτούν τα ψάρια στο διβάρι, κι εξαρτώνται από το φεγγάρι και τους ανέμους.
Ανέκαθεν, η ζωή για τους ψαράδες της λιμνοθάλασσας ήταν μια συνεχής βάρδια. Τα μερόνυκτα που διανυκτέρευαν στη λιμνοθάλασσα έμεναν ομαδικά στις πελάδες. Όπως ακριβώς γίνεται και σήμερα.
Η κύρια ασχολία των ψαράδων είναι βέβαια, η αλιεία ψαριών.
Το λιγοστό αβγοτάραχο που βγαίνει από το θηλυκό του είδους cephalus cephalus, συγκεκριμένη εποχή (από Αύγουστο ως τέλος Σεπτέμβρη), οι συνεταιρισμένοι ψαράδες το μοιράζονταν μεταξύ τους και το διέθεταν, μέχρι τώρα, χέρι με χέρι (όπως συνεχίζουν όσοι δεν έχουν “πιστοποιήσει” το προϊόν τους).
Τα παλιότερα χρόνια πουλιόταν ελάχιστο και κάποτε έφτανε στα δύο – τρία ντελικατέσεν της Αθήνας, για τους μερακλήδες που το εκτιμούσαν και το πλήρωναν.
Οι ψαράδες το είχαν περισσότερο για δική τους κατανάλωση, σαν εκλεκτή λιχουδιά για ξεχωριστές στιγμές και το συνόδευαν με ψωμί, όπως κάνουν και τώρα.
Από το ψάρεμα στο κέρωμα: πως γίνεται το αβγοτάραχο
Ο τρόπος παρασκευής του αβγοτάραχου δεν έχει αλλάξει εδώ και αιώνες και οι ψαράδες τον μαθαίνουν πάππου προς πάππο.
Ξάβγωμα, αλάτισμα, στέγνωμα, κέρωμα.
Αν κάτι έχει προστεθεί, είναι οι ζυγίσεις σε κάθε στάδιο της διαδικασίας και οι έλεγχοι που απαιτεί η πιστοποίηση Π.Ο.Π., αλλά και ο Ε.Φ.Ε.Τ., αφού το κάθε αβγοτάραχο συνδέεται με το συγκεκριμένο, αριθμημένο ψάρι από το οποίο προήλθε. Και, βέβαια, οι συνθήκες: το παρασκευαστήριο θυμίζει απλά χειρουργείο.
Ουσιαστικά, το κάθε αβγοτάραχο είναι μοναδικό και έχει εξατομικευμένο χειρισμό. Άλλωστε, η παραγωγή του αβγοτάραχου Π.Ο.Π. είναι πολύ μικρή, γύρω στα 600 – 700 κιλά το χρόνο.
Μια φρεσκοψαρεμένη μπάφα είναι έτοιμη να δώσει επί τόπου το αβγοτάραχό της…
Το ψάρι ζυγίζεται, παίρνει αριθμό, ξαπλώνεται στον πάγκο και με ένα μαχαίρι-ξυράφι και χειρουργικές κινήσεις “ξαβγώνεται”, δηλαδή σχίζεται η κοιλιά και αφαιρούνται οι δυο κυλινδρικοί λοβοί με τα αβγά της.
Η διαδικασία αυτή γίνεται με απόλυτη προσοχή και επιδεξιότητα, για να μη σχιστεί η λεπτότατη μεμβράνη που καλύπτει τα αβγά, οπότε αχρηστεύεται ο λοβός.
Αμέσως, τα αβγά πιέζονται με τα δάχτυλα επιδέξια στα κατάλληλα σημεία, ώστε να αφαιρεθούν φλεβίτσες με αίμα. Τα ξεπλένουν καλά και τα σκεπάζουν με το χοντρό, πάλευκο αλάτι της λιμνοθάλασσας.
Εκεί θα παραμείνουν μερικές ώρες, ανάλογα με το μέγεθος των λοβών (γύρω στις 3 ώρες) ώστε να χάσουν μέρος από τα υγρά τους. Εκεί, το βάρος των αβγών θα μειωθεί κατά 30%-40%.
Το αλάτι δεν επιλέγεται τυχαία, καθώς παίζει σημαντικό ρόλο στην τελική γεύση του αβγοτάραχου, όπως τα πάντα, άλλωστε, στη διαδικασία αυτή
Ακολουθεί το στέγνωμα των αβγών, το πιο λεπτό σημείο της διαδικασίας. Το αριθμημένο αβγοτάραχο τοποθετείται σε αεριζόμενα ράφια με σήτες, όπου θα παραμείνει να στεγνώσει φυσικά για 3-4 μέρες.
Ανάλογα με τον καιρό και υπό τη συνεχή παρακολούθηση ενός έμπειρου ματιού, αλλά και οργάνων μέτρησης θερμοκρασίας και υγρασίας, ώστε να διατηρήσει μια μαλακή υφή κι ένα όμορφο μελί χρώμα με κοκκινωπές ανταύγειες, να παραμείνει δηλαδή, μελίχλωρο.
Όταν στεγνώσει όσο χρειάζεται, θα εμβαπτιστεί σε υγροποιημένο φυσικό κερί μέλισσας, που θα το σφραγίσει. Έτσι θα διατηρηθεί περισσότερο χρόνο. Τα αυγοτάραχα πρέπει να έχουν βάρος έως και 1,5 κιλό το ένα πριν από το κέρωμα, μόλις δηλαδή ολοκληρωθεί η επεξεργασία τους.
Ακολουθεί το κέρωμα, το οποίο γίνεται σε συγκεκριμένη θερμοκρασία γύρω στους 150 με 160 βαθμούς.
Αν το κερί είναι σε θερμοκρασία κατώτερη των 150 βαθμών, εάν είναι δηλαδή πιο κρύο, τότε το αυγοτάραχο έχει μεγαλύτερο πάχος και συνεπώς μεγαλύτερο βάρος.
Γενικά, αν το κερί δεν έχει την κατάλληλη θερμοκρασία τότε δεν πιάνει καλά κι έτσι το κέρωμα δεν είναι καλό τελικά.
Ο νόμος ορίζει πως το κερί πρέπει να είναι το 25% του βάρους του αυγοτάραχου. Το κερί το οποίο χρησιμοποιείται είναι φυσικό. Το κέρωμα γίνεται για να μην έρχεται το αυγοτάραχο σε επαφή με τον αέρα έτσι ώστε να μην ξεραθεί.
Αν το αυγοτάραχο δεν κερωθεί την κατάλληλη ώρα θα ξεραθεί. Στο αβγοτάραχο Π.Ο.Π. είναι ορισμένο το ποσοστό κεριού που θα τυλίξει το μπαστούνι, κι αυτό, βέβαια, σχετίζεται άμεσα με το τελικό βάρος του.
Τα αυγοτάραχα τοποθετούνται σε χάρτινα κουτιά πάνω στα οποία αναγράφετε η ημερομηνία κερώματος. Τα κουτιά αριθμούνται για να γνωρίζουμε σε περίπτωση που κάποιο από τα αυγοτάραχα αποδειχθεί πως είναι χαλασμένο, να αποσύρουμε ολόκληρη την παρτίδα.
Μπορούν να συντηρηθούν έως ενάμιση χρόνο στο ψυγείο. Εκτός του ψυγείου διατηρούνται για έξι μήνες ύστερα και από την ημερομηνία πώλησής τους. Πέρα από αυτή την ημερομηνία το αυγοτάραχο σκουραίνει αλλά γευστικά είναι το ίδιο.
Γενικά, είναι προτιμότερο τα αυγοτάραχα να τοποθετούνται στο ψυγείο, διότι σε διαφορετική περίπτωση υπάρχει πιθανότητα να φάει σκώρος το κερί του. Το γεγονός αυτο δεν γίνεται άμεσα αντιληπτό σε εμάς, τους καταναλωτές.
Τέλος, θα συσκευαστεί με τα στοιχεία του παραγωγού και τον αριθμό μητρώου, που το συνδέει με το ψάρι από το οποίο προήλθε.
Το σωστά φτιαγμένο αβγοτάραχο διατηρεί σχεδόν ατόφια τα αρχικά χαρακτηριστικά του για 12 περίπου μήνες, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν διατηρείται και περισσότερο.
Το αβγοτάραχο θεωρείται το εκλεκτότερο έδεσμα της περιοχής του Μεσολογγίου
Συνήθως συνοδεύεται με ούζο ή τσίπουρο. Θεωρείται επίσης ως ισχυρό αφροδισιακό. Οι «επιλεκτικοί» δεν τα κερώνουν, αλλά τα βάζουν σε καλό λάδι ή λιωμένο εκλεκτό βούτυρο, όπου διατηρούνται καλύτερα και χωρίς αλλοιώσεις.
Το αβγοτάραχο από τ’ αβγά της μπάφας θεωρείται προϊόν σπάνιας γευστικής αξίας
Εύκολα το διαπιστώνει κανείς αυτό, αν αφήσει ένα λεπτό φετάκι να λιώσει μαλακά στο στόμα του. Θα απολαύσει τα πολύπλοκα, βαθιά και συγχρόνως ευγενικά οργανοληπτικά του χαρακτηριστικά. Θα γευτεί νότες ιωδίου, ξηρών καρπών, φυκιών, ευχάριστη αλμύρα και μια ατελείωτη, γλυκάλμυρη επίγευση.
Αυτό που κάνει ένα καλό αβγοτάραχο είναι βασικά το είδος του ψαριού, γιατί αβγοτάραχο γίνεται και από άλλα είδη κέφαλου, όπως το μυξινάρι κι ο λαυκίνος, χωρίς όμως να έχει τη γεύση εκείνου της μπάφας.
Την ποιότητα του αυγοτάραχου την καθορίζει τα νερά που κολυμπάει το ψάρι. Στη λιμνοθάλασσα της Κλείσοβας η αλατότητα είναι σχετικά υψηλή, άρα τα ψάρια είναι νοστιμότερα.
Το αλάτισμα, το στέγνωμα, όλα παίζουν ένα σημαντικό ρόλο και όλα έχουν να κάνουν με το κάθε ξεχωριστό κομμάτι, το βάρος του, τη συμπεριφορά του.
Ένας άνθρωπος βρίσκεται πάνω από το κάθε αβγοτάραχο από την αρχή μέχρι και το τέλος της διαδικασίας
Είναι γνωστό ότι τα ψάρια της λιμνοθάλασσας έχουν ιδιαίτερη νοστιμιά, που οφείλεται στη σύσταση της χλωρίδας της.
Όσο κοινός και αν ακούγεται ο κέφαλος, το συγκεκριμένο είδος cephalus cephalus και μάλιστα μόνο τα θηλυκά του, αποτελεί ένα μικρό ποσοστό των ψαριών της λιμνοθάλασσας. Σαν ποσότητα κομματιών, παράγονται εδώ μόνο 350 ως 400 το χρόνο (όλη η λιμνοθάλασσα βγάζει περίπου ένα τόνο).
Συνεκτιμώντας τη λεπτή διαδικασία που περιγράψαμε πιο πάνω, καταλαβαίνει κανείς ότι δεν μπορεί να είναι ένα φτηνό έδεσμα.
Η τιμή του ανέρχεται μέχρι και 415,80 ευρώ το κιλό
Από την άλλη, είναι κάτι που καταναλώνεται σε μικρή ποσότητα και σου χαρίζει σπάνια απόλαυση.
Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει με όλα τα ακριβά εδέσματα, φυσικής προέλευσης, όπως το χαβιάρι της Κασπίας. Είναι ένα προϊόν ατόφιο, όπως το δίνει η φύση. Η διατροφική του αξία είναι μεγάλη, πλούσια πηγή Ω3 λιπαρών.
Πάνε αρκετά χρόνια, που το αβγοτάραχο Μεσολογγίου (εκείνο που παρασκευάζεται αποδεδειγμένα από κέφαλους που ζουν στη λιμνοθάλασσα) αναγνωρίστηκε ως προϊόν Π.Ο.Π.
Κανείς όμως από τους ψαράδες της λιμνοθάλασσας μέχρι τώρα δεν είχε προχωρήσει σε πιστοποίηση του προϊόντος του, ώστε να το διαθέτει στην αγορά με την ένδειξη αυτή.
Το έκαναν τα τελευταία χρόνια ορισμένοι συνεταιρισμοί ψαράδων, μεταξύ των οποίων και η “Αναγέννηση” της Κλείσοβας, που διαθέτει και το μοναδικό πιστοποιημένο συσκευαστήριο, το οποίο τροφοδοτούν με αβγοτάραχο και άλλοι συνεταιρισμοί.
Αυγοτάραχο – Χαρακτηριστικά
Πώς είναι:
Μοιάζει με μακρόστενο σακούλι, καλυμμένο με προστατευτικό κερί, που έχει βαθύ κίτρινο χρώμα. Πωλείται ολόκληρο και οι συσκευασίες του ξεκινούν από 100-120 γραμμ., αλλά μπορεί να ξεπεράσουν και το ένα κιλό.
Τι γεύση έχει:
Το αυγοτάραχο λιώνει στο στόμα, αφήνοντας μια απαλή γεύση ψαριού και ιωδίου. Η πρώτη μπουκιά ίσως σας ξενίσει, η δεύτερη όμως είναι πραγματική αποκάλυψη.
Πώς το χρησιμοποιούμε:
Όταν θέλουμε να καταναλώσουμε αυγοτάραχο, το αφήνουμε σε θερμοκρασία δωματίου για τουλάχιστον μία ώρα, ώστε να μαλακώσει.
Κατόπιν το καθαρίζουμε. Αφαιρούμε με προσοχή το κερί με τη βοήθεια ενός μαχαιριού. Στη συνέχεια το κόβουμε σε λεπτές φέτες κάνοντας μια κάθετη τομή στην επιφάνειά του με ένα μαχαίρι χωρίς δόντια, για να μη σπάσουμε τα αυγά.
Μετά την κοπή, καλύπτεται το κομμένο μέρος με λαδόκολλα ή μεμβράνη για να μη στεγνώσει και διατηρείται στο ψυγείο.
Το χρησιμοποιούμε ως ορεκτικό πάνω σε ψωμί με λίγο βούτυρο. Είναι εξαιρετικό επίσης με βραστά αυγά ή σε σαλάτα με αβοκάντο, λευκά κρεμμύδια, ελαιόλαδο, χυμό λεμονιού και πολύ πιπέρι.
Μπορούμε επίσης να το τρίψουμε και να το βάλουμε γαρνιτούρα σε στρείδια ή ως συνοδευτικό «μπαχαρικό» για ψάρι.
Αν και μέχρι πρόσφατα καταναλωνόταν μόνο αμαγείρευτο, τα τελευταία χρόνια το βλέπουμε να συμμετέχει ως συστατικό σε σάλτσες για ζυμαρικά και σε ντιπ.
Το αυγοτάραχο, ως εξαιρετική πρώτη ύλη, έχει κεντρίσει τη φαντασία και τη δημιουργικότητα καταξιωμένων σεφ. Κάποια πιάτα από αυτά είναι εμπνευσμένες δημιουργίες από θαλασσινά, γαρίδες, αστακό, ψητά ψάρια, κ.α.
Η πιο νόστιμη μεσογειακή συνταγή:
Σπαγγέτι al dente με λίγο λάδι, τσιγαρισμένα κρεμμυδάκια, τριμμένο αυγοτάραχο και χυμό πορτοκαλιού και λεμονιού.
Τι ποτό το συνοδεύει: Ένα καλό λευκό κρασί, σαμπάνια, αλλά και τσίπουρο.
Πόσο κοστίζει: Η τιμή του αυγοτάραχου Μεσολογγίου κυμαίνεται στα 100€ – € 400 το κιλό, περίπου στα ίδια επίπεδα με αρκετές ποικιλίες χαβιαριού.
Πολύτιμη διατροφική αξία
Πέρα από εκλεκτό έδεσμα, το αυγοτάραχο, σύμφωνα με μια πρόσφατη έρευνα του Χαροκόπειου Πανεπιστημίου, περιέχει σημαντική ποσότητας βιταμίνης Ε, τρεις με τέσσερις φορές υψηλότερη από τις συνήθεις τιμές σε αυγά.
Είναι επίσης ιδιαίτερα πλούσιο σε ω-3 πολυακόρεστα λιπαρά, σελήνιο, ενώ περιέχει βιταμίνες A, B, C, σίδηρο και ασβέστιο.
Διεθνής αναγνώριση
Το αυγοτάραχο Μεσολογγίου είναι ένα προϊόν προστατευόμενης ονομασίας προέλευσης (ΠΟΠ), που εξάγεται στην Ευρώπη, την Αμερική και την Ασία, με τη Γαλλία να απορροφά ένα σημαντικό μέρος της παραγωγής.
Η ειδοποιός διαφορά του ελληνικού αυγοτάραχου από παρόμοια προϊόντα είναι ότι προκειμένου να συντηρηθεί επικαλύπτεται με τουλάχιστον 8 στρώματα φυσικού κεριού μέλισσας. Το μέλι αποκλείει την επαφή του με τον αέρα και το διατηρεί αναλλοίωτο για αρκετούς μήνες.
Επιπρόσθετα, το φυσικό κερί μέλισσας βοηθάει ώστε το αυγοτάραχο να διατηρεί την υγρασία του, καθώς και τα θρεπτικά πλεονεκτήματά του.
Πίνοντας με Αβγοτάραχο:
Με ultra Brut σαμπάνια
Η ξηρότητα και η οξύτητα της σαμπάνιας σπάνε τη λιπαρότητα και την αλμύρα του αβγοτάραχου. Ένας εκκεντρικός συνδυασμός.
Ουίσκι
Από τις καλύτερες επιλογές ποτού που θα συνδυάσετε με το αβγοτάραχο. Εδώ ψάχνουμε ένα λιπαρό ουίσκι με μπόλικη θάλασσα για να σταθεί δίπλα στο ιώδιο και την αλμύρα του αβγοτάραχου. Επιλέξτε ένα malt.
Κρασί
Η εύκολη λύση είναι να διαλέξετε ένα (όχι από τα πολύ αρωματικά του Νέου Κόσμου), όπου θα ταιριάξει η λιπαρότητα του κρασιού με εκείνη του αβγοτάραχου.
Από ελληνικά κρασιά προτιμήστε ένα Νυκτέρι από τη Σαντορίνη. Είναι κρασί με μεγάλη οξύτητα, υψηλό αλκοολικό βαθμό (14,5 τουλάχιστον) και μεταλλικό χαρακτήρα. Μέσα από την αντίθεση της λιπαρότητας του αβγοτάραχου με τη μεταλλικότητα του κρασιού θα προκύψει η ισορροπία.
Ο εντυπωσιακότερος συνδυασμός όλων, αλλά και αρκετά ιδιαίτερος, είναι η αίσθηση του αβγοτάραχου συνδυασμένη με ένα Chenin Blanc από τον Λίγηρα.
Ένα κρασί λιπαρό, με μεγάλη οξύτητα, που στέκεται δίπλα στο αβγοτάραχο σαν συμπληρωματικό, μέχρι τη στιγμή που η ελαφριά γλυκύτητά του αντιμετωπίζει την αλμύρα και φέρνει την απόλυτη ισορροπία.
Βότκα
Κλασικός συνδυασμός για πολλούς, εξουδετερώνει τη λιπαρότητα αλλά σίγουρα όχι η πρώτη επιλογή. Στην πραγματικότητα μια απλή βότκα είναι πολύ μονοδιάστατη για να αναδείξει την πολυπλοκότητα του αβγοτάραχου.
Τσίπουρο
Αν θέλετε να φάτε το αβγοτάραχο σαν ουζομεζέ, προτιμήστε να το συνοδεύσετε με τσίπουρο. Τα αρώματα του ούζου θα το εξουδετερώσουν εντελώς. Αν και στην πραγματικότητα η έλλειψη αρωματικών στοιχείων στο τσίπουρο δεν του δίνει την ευλυγισία να ταιριάξει απόλυτα με το αβγοτάραχο.
Σε τι μορφή το βρίσκουμε στο εμπόριο;
Κερωμένο αυγοτάραχο
Είναι το μπαστουνάκι αυγοτάραχο καλυμμένο με φυσικό κερί μέλισσας. Διατηρείται στη συντήρηση για έναν ολόκληρο χρόνο, ενώ από τη μέρα που θα κοπεί, διατηρείται στη συντήρηση για 20 περίπου μέρες.
Ακέρωτο αυγοτάραχο
Είναι το μπαστουνάκι αυγοτάραχο, χωρίς την κάλυψη φυσικού κεριού. Καταναλώνεται μόνο την περίοδο της συγκομιδής του (Αύγουστος-Οκτώβριος).
Ονομάζεται «μελίχλωρο», διότι διακρίνεται για την περισσότερη υγρασία, την έντονη γεύση και το πλούσιο άρωμα του. Διατηρείται σε συσκευασία βάκιουμ στο ψυγείο, μόνο για τρεις μήνες.
Τρόπος κατανάλωσης:
Λίγη ώρα αφού βγει από το ψυγείο το ακέρωτο αυγοτάραχο το κόβετε σε λεπτές φέτες. Αφαιρώντας τον λεπτό υμένα που τα περιβάλει και είναι έτοιμο να καλύψει και τον πιο απαιτητικό ουρανίσκο απογειώνοντας την γευστική απόλαυση.
Σε περίπτωση που δεν καταναλωθεί όλο, το σφραγίζουμε με μια μεμβράνη και το τοποθετούμε στην συντήρηση διατηρώντας το για 10 ημέρες.
Αυγοτάραχο σε φέτες
Αυγοτάραχο κομμένο σε φέτες, μέσα σε χάρτινη συσκευασία.
Αυγοτάραχο σε φέτες σε βαζάκι
Αυγοτάραχο κομμένο σε φέτες, μέσα σε ηλιέλαιο.
Αυγοτάραχο τρίμμα
Αυγοτάραχο τριμμένο, σε βαζάκι συνήθως των 50 γραμμ.
Αυγοτάραχο τρίμμα καπνιστό
Εξαιρετικής ποιότητας καπνιστό αυγοτάραχο, 100% φυσικό, χωρίς συντηρητικά, με δυνατό άρωμα, πολύ μακριά επίγευση και άρωμα γεμάτο θάλασσα. Σε βάζο 50γρ. Καπνίζεται με φυσικό καπνό.
Στην αγορά κυκλοφορούν τρείς κατηγορίες ποιότητας αυγοτάραχου οι οποίες διαφοροποιούνται μεταξύ τους τόσο ως προς το χρώμα τους όσο κι ως προς την γεύση τους.
Οι κατηγορίες αυτές είναι οι εξής:
Ο Ξανθός : Αυγοτάραχο με κίτρινο χρώμα
Ο Άσπρος : Αυγοτάραχο με κόκκινο χρώμα (είναι το πιο γνωστό αυγοτάραχο από τις τρεις κατηγορίες το πιο νόστιμο και το πιο ποιοτικό)
Ο Μελαχρινός : Αυγοτάραχο με σκούρο χρώμα (για την συγκεκριμένη ποιότητα αυγοτάραχου έχει ειπωθεί αρκετές φορές λανθασμένα, ότι το κερί το έχει κάψει καταστρέφοντας το χρώμα του).
Στην ελληνική αγορά κυκλοφορούν επίσης αυγοτάραχα εισαγόμενα από άλλες χώρες τα οποία, δεν έχουν καμία σχέση με τα τοπικά στη γεύση. Πικρίζουν, καίνε στον λαιμό, πιάνουν μούχλα και μυρίζουν.
Comments are closed.